post!

Pakjes bij de post zijn altijd leuk, ook als ze drie dagen te laat pas binnenkomen. In een behoorlijk beschadigde doos, slechte service van DPD.

Het gaf even ergernis, maar dan heb je ook wat...

Het is Stylecraft Special DK. Wat ga ik er mee doen? In ieder geval wil ik nog zo'n omslagdoek maken, maar nu effen. Ik dacht in apricot. Of denimblauw, die niet op de foto staat, zie ik nu.

En verder wil ik weer zo'n deken gaan maken. Maar niet met alle kleuren. Het donkerbruin werd afgekeurd door de man en het koraalrood ook. Was te fel bij de rest volgens hem. Ik weet nog niet in hoeverre ik me daar iets van ga aantrekken...

filethaken met acrylgaren?

Ik vond elders op het internet een deken met blokken in filethaakwerk. Dat is gaatjes en dichte gaatjes in een roosterpatroontje. Vroeger maakte ik daar gordijntjes mee en zo, met katoen. Maar ik heb nu even genoeg van katoen, dus ik dacht: ik probeer het gewoon met acryl en een hele dikke naald. Dat gaat wel lekker snel, gisteravond begonnen en nu al klaar. Voor mij is dat snel. ;)

Tja, acryl is niet zo 'crispy' als katoen. En het is rechthoekig in plaats van vierkant. Op het plaatje wat ik had gevonden was het wel vierkant. Maar misschien is dat na het opspannen? Of zou het met acryl gewoon niet gaan?

Ik denk dat ik gewoon moet uitmeten hoeveel steken en toeren ik nodig heb om het wel vierkant te maken. En dan zelf op ruitjespapier iets tekenen wat er dan in verhouding nog enigszins symmetrisch uitziet.

Dit was maar een probeersel, misschien ga ik hier in de toekomst nog wel wat mee doen. Misschien ook niet.

Het garen is Stylecraft Special DK en ik heb haaknaald nr. 4 gebruikt. Dit even om het zelf nog te weten wanneer ik dit over een tijdje weer terugvind.

Update:
Inmiddels gelezen dat iemand hele vitrages van acryl maakt en het opspant en stijft met HG Strijkstijfsel. Daar moet ik eens naar op zoek...

de southbay sjaal

Via de Facebookgroep werd ik getipt dat de Wibra een mooi nieuw garen had, het heet Bianca. Helaas bleek het niet zo makkelijk om er aan te komen. Overal uitverkocht.
Uiteindelijk lukte het om vijf bolletjes te scoren, weliswaar niet in de kleur die ik eigenlijk wilde (turquoise), maar de rose is ook wel mooi.

Ik besloot er de Southbay sjaal mee te maken. Dat bleek een heel prettig en makkelijk patroon te zijn en de sjaal was na vier daagjes haken al af. Daarna ben ik nog een dag in de weer geweest met een rand en een franje.

Tja, je legt het nog niet op tafel of er komt een opdringerige kat naast zitten.

Toen ik het neerlegde op het terras om een foto te maken bij daglicht (inmiddels te groot voor op tafel) vond Lola dat meteen een goed idee.

En hier is hij klaar, compleet met franje. 

Het patroon kun je onder andere hier vinden.

Toen hij af was, voelde ik me er toch niet helemaal prettig in. Ik ben geen mens van wapperende kledingstukken, maar mijn dochter wel en hij staat haar perfect.

Ik wil er nog eentje gaan maken, als ik ooit die turquoise Bianca op de kop kan tikken. De volgende ga ik met een dikkere naald maken, zodat hij wat luchtiger wordt. Deze is met naald nr. 4 gemaakt.

De CAL deken

Kun je haken, haak dan mee! Ik las dat ergens op een weblog. In het Engels wordt dit het Crochet Along project genoemd. Vandaar de afkorting CAL.
Iedere week komt er een nieuw streepje bij en de bedoeling is dat iedereen dan in november een dekentje af heeft. Hier is de Engelstalige website en later kwam ik hem ook in het Nederlands tegen.

Ik vond het mooi wat ik zag en ik besloot om mee te gaan doen. Hoewel het al maart was, maar ik dacht dat ik dat nog wel kon inhalen en dat bleek ook zo te zijn, het tempo is erg laag, zodat iedereen het bij kan houden. Er is ook een Facebook groep, waar ik lid van werd. Allemaal heel gezellig, maar ik merkte na een tijdje dat ik liever een plekje voor mezelf heb.

Allereerst was ik al heel gauw bij en ging vooruit werken. Volgens de Regels mag je dan geen foto's meer plaatsen van je dekentje. Tja, wat doe ik daar dan nog? Het begon een beetje schools aan te voelen op die manier.

Maar wat ik heb veel geleerd, zowel van het haken van het dekentje als van de mensen daar met hun ideeën en patronen.

Het begon dus met het bestellen van de wol, het acrylgaren moet ik zeggen. Het heet Stylecraft Special DK, dat werd aangeraden bij het patroon en ik wilde het dit keer eens helemaal goed doen en niet af en toe een bol kopen bij de Zeeman die dan uitverkocht zou zijn tegen de tijd dat ik merkte dat het niet genoeg was.
Dus dat moest via internet besteld worden. Het was moeilijk om de juiste kleuren bij elkaar te kiezen zo op het scherm. Ik koos maar wat er in mijn ogen het mooiste uitzag in de hoop dat het wel zou mengen.
Ik schrok een beetje toen de doos kwam.

Het groen bleek fluor-groen te zijn, veel te fel in combinatie met de andere kleuren. En het blauw en donkergroen pasten er ook niet echt bij. Ik heb daarna nog wat andere kleurtjes besteld met het idee dat die restjes nog wel op komen in een ander project.

En dit was mijn eerste beginnetje.

Dat rood is niet van Stylecraft, maar dat is van Zeeman en het was eigenlijk bedoeld voor die andere deken, maar ik vond dat er rood ontbrak in het geheel. Ook bestelde ik bij Zeeman nog heldergroen, want dat was er niet van Stylecraft.
Eigenlijk gaat dat best, verschillende garens door elkaar. Dit soort dekens werd toch vroeger gemaakt om restjes op te maken, denk ik zo.

Ik vind het nog steeds moeilijk om kleurtjes bij elkaar te kiezen, ieder eind van de toer zit ik te dubben welke voor het volgend streepje gebruikt gaat worden. En als je er de hele tijd met je neus bovenop zit, dan gaat het je ook tegenstaan. Dan zie je mooie pastelkleurtjes bij anderen voorbij komen en dan denk je dat die andere veel mooier zijn. Met het mooie weer heeft hij een tijdje stil gelegen, want ik vond het te warm en zwaar worden en ben iets anders met katoen gaan maken. Om daarna weer tot de ontdekking te komen dat acryl toch veel prettiger te verwerken is.
Ook ga je al doende zitten denken: wat moet ik er eigenlijk mee? Waar ga ik dit neerleggen?
Gelukkig wil mijn dochter hem graag hebben, dat maakt het weer leuk om er aan verder te gaan.

Ik merk dat de steekjes steeds makkelijker gaan, dat het minder moeite kost om de randjes recht te houden, dus dit was toch een nuttig project. En vooral: haken is heel ontspannend. Lekker muziekje aan en je komt helemaal tot rust. Ik ga nog wel even door.

haken herontdekt

Vroeger haakte ik wel. Dat deed ik met Durable katoen. Ongebleekte katoen, want die was goedkoper. Ik maakte kleedjes (dat zijn geen jurken) en vitrage. Katoen is dun en dat duurde altijd lang voordat er iets af was. Mede omdat ik in die tijd ook nog een full time baan had. Op een gegeven moment heb je daar geen zin meer in. Er blijven teveel 'onvoltooide werken' in de kast liggen en dat is zonde van het garen, vooral als je het al niet breed hebt.

Die hobby verdween naar de achtergrond. Er kwamen kinderen en een tijdlang heb ik me op het breien van truitjes gestort. Die ook niet altijd af kwamen, maar soms toch wel. Het resultaat was niet altijd even geweldig, maar ik had er plezier in. De kinderen werden groot en wilden geen truien meer aan die door mama gebreid waren. Een tijd lang was breiwerk trouwens helemaal uit de mode. Ik had inmiddels een nieuwe hobby ontdekt: internet. :)

Maar ik heb graag wat in mijn handen als ik stilzit. Af en toe begon ik nog wel eens een breiwerkje. Het kwam nooit af of het paste niet goed. Haken deed ik niet meer, want dat vond ik teveel gepriegel.

Tot ik een tijdje terug op een weblog las over granny stripes, omastreepjes dus. Dat kun je van wol maken en je kunt er dekentjes mee maken of kussenhoesjes, eenvoudig dus. Ik wilde het wel eens proberen. Zodoende kocht ik bij Zeeman een paar goedkope bolletjes en ging aan de slag.

Dat was leuk om te doen. Wol (nou ja, acryl dan, ik noem alles 'wol') en een dikke pen dat schiet lekker op. Bovendien is het veel soepeler dan katoen en dat past beter bij mijn manier van alles lekker losjes in mekaar flansen. Grote stappen gauw thuis.
Maar de wol raakte op en Zeeman had nergens meer blauw. Dus ging ik met rood verder en later ook met rose en lichtblauw. Toen dat allemaal op was, was de deken nog lang niet klaar.
Erger nog: de blauwe bank waarbij dit bedoeld was, werd ondergepiest door een kater en was niet meer te redden. Ook het rode vloerkleed ging de deur uit toen we bij de kringloop twee oranjekleurige rieten stoeltjes kochten, waar het bij vloekte. Dat kleed ligt nu bij dochter op de vloer.
Daar zit je dan met je deken. Hij verdween in een krat en daar ligt hij nog steeds. Soms ga ik nog een stukje verder (inmiddels wit erbij gekocht), maar hij wordt erg zwaar en ik heb eigenlijk geen idee waar ik hem moet laten als hij klaar is.
Ik ben van de restjes nu wat aan het oefenen met granny vierkantjes, met het idee om wat stroken daarvan tussen de banen te zetten. Dat is minder warm en zwaar om te doen in de zomer.

Een blog over dingen die ik maak (en meestal niet afmaak...)

Ik ben geen handige crea-bea. Vroeger op school moest ik babyslofjes breien en die werden zo groot dat ik ze zelf aan kon als pantoffels. Ik bedoel maar... 

Verwacht hier dus geen tips van de vakvrouw. Ik wil gewoon een eigen plek waar ik mijn prutsels bij elkaar kan zetten. Gewoon omdat ik handwerken leuk vind. Op het ogenblik ben ik nogal aan het haken geslagen, geïnspireerd door 'De Deken', waar ik later nog wel meer over zal vertellen. 

Maar dat kan zomaar veranderen. 

Ik kwam in een groep op Facebook terecht en merkte dat ik het erg leuk vond om te laten zien wat ik maak en erover te vertellen. Maar op een gegeven moment gaat zo'n groep benauwen. Er zijn regels. Regels met een hoofdletter mag ik wel zeggen. En er zijn mensen die zich niet aan de Regels houden en mensen die die overtreders daar dan op menen te moeten aanspreken. Het verpest de sfeer voor mij. Ik liever een rustig plekje voor mezelf en dat heb ik dan hier gemaakt. 

En daarnaast ga ik voor inspiratie af en toe rondkijken bij andere blogsters, waar ik ongetwijfeld nog heel veel van kan leren.