Iedere week komt er een nieuw streepje bij en de bedoeling is dat iedereen dan in november een dekentje af heeft. Hier is de Engelstalige website en later kwam ik hem ook in het Nederlands tegen.
Ik vond het mooi wat ik zag en ik besloot om mee te gaan doen. Hoewel het al maart was, maar ik dacht dat ik dat nog wel kon inhalen en dat bleek ook zo te zijn, het tempo is erg laag, zodat iedereen het bij kan houden. Er is ook een Facebook groep, waar ik lid van werd. Allemaal heel gezellig, maar ik merkte na een tijdje dat ik liever een plekje voor mezelf heb.
Allereerst was ik al heel gauw bij en ging vooruit werken. Volgens de Regels mag je dan geen foto's meer plaatsen van je dekentje. Tja, wat doe ik daar dan nog? Het begon een beetje schools aan te voelen op die manier.
Maar wat ik heb veel geleerd, zowel van het haken van het dekentje als van de mensen daar met hun ideeën en patronen.
Het begon dus met het bestellen van de wol, het acrylgaren moet ik zeggen. Het heet Stylecraft Special DK, dat werd aangeraden bij het patroon en ik wilde het dit keer eens helemaal goed doen en niet af en toe een bol kopen bij de Zeeman die dan uitverkocht zou zijn tegen de tijd dat ik merkte dat het niet genoeg was.
Dus dat moest via internet besteld worden. Het was moeilijk om de juiste kleuren bij elkaar te kiezen zo op het scherm. Ik koos maar wat er in mijn ogen het mooiste uitzag in de hoop dat het wel zou mengen.
Ik schrok een beetje toen de doos kwam.
Het groen bleek fluor-groen te zijn, veel te fel in combinatie met de andere kleuren. En het blauw en donkergroen pasten er ook niet echt bij. Ik heb daarna nog wat andere kleurtjes besteld met het idee dat die restjes nog wel op komen in een ander project.
En dit was mijn eerste beginnetje.
Dat rood is niet van Stylecraft, maar dat is van Zeeman en het was eigenlijk bedoeld voor die andere deken, maar ik vond dat er rood ontbrak in het geheel. Ook bestelde ik bij Zeeman nog heldergroen, want dat was er niet van Stylecraft.
Eigenlijk gaat dat best, verschillende garens door elkaar. Dit soort dekens werd toch vroeger gemaakt om restjes op te maken, denk ik zo.
Ik vind het nog steeds moeilijk om kleurtjes bij elkaar te kiezen, ieder eind van de toer zit ik te dubben welke voor het volgend streepje gebruikt gaat worden. En als je er de hele tijd met je neus bovenop zit, dan gaat het je ook tegenstaan. Dan zie je mooie pastelkleurtjes bij anderen voorbij komen en dan denk je dat die andere veel mooier zijn. Met het mooie weer heeft hij een tijdje stil gelegen, want ik vond het te warm en zwaar worden en ben iets anders met katoen gaan maken. Om daarna weer tot de ontdekking te komen dat acryl toch veel prettiger te verwerken is.
Ook ga je al doende zitten denken: wat moet ik er eigenlijk mee? Waar ga ik dit neerleggen?
Gelukkig wil mijn dochter hem graag hebben, dat maakt het weer leuk om er aan verder te gaan.
Ik merk dat de steekjes steeds makkelijker gaan, dat het minder moeite kost om de randjes recht te houden, dus dit was toch een nuttig project. En vooral: haken is heel ontspannend. Lekker muziekje aan en je komt helemaal tot rust. Ik ga nog wel even door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten